David Austin heeft zijn hele leven op de boerderij in Albrighton in Shropshire Engeland gewoond. Aan het begin van de tweede wereld oorlog moest de familie Austin veel land afstaan voor een nieuw vliegveld. Na de oorlog bleek er niet genoeg grond beschikbaar om economisch rendabel te kunnen boeren. David was nog jong en besloot te gaan werken bij kwekerijen. Zo kwam hij op de Sunningdale kwekerij. Er ontstond een levenslange vriendschap tussen hem en de beroemde oude rozenkenner Graham Stuart Thomas die daar de scepter zwaaide. Samen hebben ze heel wat kruisingen besproken. David besloot uiteindelijk naar de boerderij terug te keren en verder te gaan met het kweken van rozen, wat hij altijd al had gedaan als hobby.
Zijn droom was rozen te kweken, die op oude rozens leken en ook zo geurden, maar doorbloeiend waren. Hij begon in de jaren vijftig met allerlei rozen te kruisen. Hij gebruikte hiervoor trosrozen, moderne grootbloemige rozen en natuurlijk de historische rozen.

Rosa Constance Spry

Dat was in 1961 David’s eerste introductie op de rozenmarkt. Ze was een kruising tussen de trosroos Dainty Maid en de kleine Gallicaroos Belle Isis. Dit is een prachtige, zacht rose, bijna perfecte roos. Ze lijkt op een Centifolia roos. Maar, en dat was een maar voor David, ze bloeit in de zomer maar éénmaal!
Rosa Constance Spry werd teruggekruist en dat leverde doorbloeiende rozen op. David Austin heeft veel gebruik gemaakt van de door Kordes in 1958 gekweekte Rosa Schneewittchen en de Portland oude roos Comte de Chambord. In 1969 kwamen zijn doorbloeiende “droomrozen” op de markt. Hij noemde deze rozen naar karakters uit de Canterbury Tales zoals Wife of Bath of Brother Cadfael Deze zijn nog steeds verkrijgbaar. In 1970 startte hij met een professionele kwekerij en noemde zijn rozen David Austin rozen. Later veranderde hij die naam in Engelse rozen.

Internationaal succes

In 1983 kwam zijn internationale succes met de rozen: Mary Rose, een roze roos, en Graham Thomas een gele roos.
Vanaf die tijd ging het cresendo en het bedrijf heeft nu een miljoenen omzet.
David Austin heeft nu enorme kassen waarin rozenzaden worden gezaaid die het eerste jaar al bloeien. Dan vindt al de eerste selectie plaats voor de bloemvorm, de geur, de opbouw van de struik en de vorm van de bladeren. De goedgekeurde rozen gaan naar buiten op de proefvelden en worden constant geselecteerd. Dit proces duurt vaak jaren. Alle niet geselecteerde rozen worden vernietigd.
David Austin was al een heel oude man toen ik een paar jaar geleden in het rosarium van zijn bedrijf rond liep.Een medewerker vertelde me toen, dat hij nog elke dag naar de kassen en proefvelden ging om te selecteren.

Engelse rozen

zijn voor het merendeel struikrozen met allerlei bloemvormen bijna allemaal hebben ze de geur van oude rozen. De meesten bloeien goed door. Sommige zijn struiken die recht omhoog gaan, andere hebben een meer gespreide vorm. Bij de laatste adviseert David Austin om er drie vlak bij elkaar te zetten, zodat ze steun hebben en één grote bos vormen. Ook is hij er een voorstander van om in droge periodes water te geven en ze goed te mesten om zo een goede doorbloei te houden.Vooral de oude rozensoorten uit het begin hebben nog wel eens last van schimmels. Dat heeft mij nooit weerhouden ze aan te schaffen, want daar is wat aan te doen.

David Austin rozen zijn geen historische rozen in de letterlijke zin van het woord, maar een beetje er tussenin. Ze lijken op oude rozen, ze geuren als oude rozen, maar ze zijn doorbloeiend als moderne rozen.

Tot slot

Het leek mij een goed idee om mijn rozen verhalen hiermee af te sluiten. Er zijn nog zoveel Botanische oude rozen en ook modernere rozen families. Maar dat wordt voor de meeste mensen een beetje te veel van het goede denk ik.

Rest mij nog te vertellen dat in de ommuurde tuin van Mottisfort Abbey, ten noorden van Southamton in Engeland, de nationale collectie van oude historische rozen is gehuisvest. Deze werd bijeen gebracht door Graham Stuart Thomas en is na zijn dood overgenomen door de National Trust. Deze tuin wordt jaarlijks door duizenden mensen bezocht. De beste tijd is de eerste weken van Juni want dan bloeien ze.

Henny Hageman.