In de vroege middeleeuwen werden rozen al gebruikt voor medicinale doeleinden, onder andere bij dysenterie, het genezen van wonden, het reinigen van de lever en tegen koortsen. Vooral in de Provence (Frankrijk) was een grote industrie voor het maken van parfums, poeders, rozenolie, gedestilleerd water, kortom wat er al te maken was van rozenblaadjes. In tinnen voorwerpen kan men de dubbele Tudor-roos zien, die daar sinds 1500 als merkteken in werd geslagen als bewijs van een voorwerp van zuiver tin. In oude kerken en kathedralen zijn prachtige rozenramen te vinden. Keizerin Josephine (Napoleon) had in haar tuinen van Malmaison duizenden rozen, verzorgd door de beste tuinlieden die er maar te krijgen waren. De schilder Redoute tekende en schilderde ze allemaal en legde ze op deze manier vast voor het nageslacht; ze zijn prachtig om te zien. 

Oude en historische rozen zijn niet zo populair bij het grote publiek want de meeste bloeien maar één keer in de vroege zomer. Ze hebben echter wel voordelen. Veel van deze soorten hebben weinig of geen snoei nodig. Ze nemen slechte grond meestal voor lief hoewel goede grond uiteraard op prijs wordt gesteld! De meeste geuren heerlijk. Sommige rozen kunnen uitgroeien tot hoge, brede struiken en een plaatsje achter in een border is dan wel zo verstandig. Ze zijn niet erg bevattelijk voor schimmels. Al met al zeker rozen die de moeite waard zijn.

Tijd om iets te vertellen over de geschiedenis en de ontwikkeling van de roos. Een aantal van de hoofdgroepen van oude en historische rozen komen aan de orde.
Het leuke is dat deze oude en historische rozen ook heden ten dage nog te koop zijn.

We duiken nu de geschiedenis in. De roos bestaat namelijk al heel lang. Op Kreta werd tijdens opgravingen van een paleis uit 1700 voor Christus een fresco gevonden met daarop de afbeelding van een enkelbloemige roos. Rozenolie wordt genoemd door de Griekse poëten Holmer in de 9e eeuw voor Christus en Sappho in de 6e eeuw voor Christus. Het eiland Rhodos had 400 voor Christus munten in omloop met een roos er op.

Rozen waren in het vroege Rome zeer populair. Ze werden rond Rome gekweekt, maar de vraag overtrof de productie en dus werden ze per schip in koperen containers, om ze vers te houden, met scheepsladingen vol geïmporteerd uit Egypte. De rozen werden overal voor gebruikt. Het huis werd er mee opgesierd, men versierde zichzelf er mee en er werden rozenblaadjes als tapijten op de vloer gestrooid. Het verhaal gaat dat onder andere bij de banketten van keizer Nero bedienden rozenblaadjes over de gasten strooiden met zulke grote hoeveelheden dat sommigen er in stikten. Als Cleopatra een ontvangst hield, lag haar hele bed en de vloer onder de rozenblaadjes.