Deze rozen markeren bijna het laatste stadium tussen oude en moderne rozen. De doorbloei factor is al een eind gevorderd. Het zijn bossige struiken van zo'n 120 cm. hoog. De bloemen van deze rozen hebben nog de vorm van de oude rozen en ook hun geur. De meeste van deze rozen zijn gekweekt en werden populair in de tweede helft van de 18e eeuw. In die tijd waren deze rozen tamelijk grof, groot en de struik te slank, zodat ze niet zo geschikt waren als tuinroos. Maar dat was ook niet nodig. De vorm van de struik deed er niet toe want ze werden namelijk op tentoonstellingen gepresenteerd in zogenaamde “rozendozen”. Dit waren dozen met een stuk of vijf takken met bloemen, netje op een rij, op gelijke afstand, zodat men ze goed kon bekijken. Wie oh wie had de mooiste rozen? Men ging op het laatst zover dat alleen de knoppen van belang waren. Eenmaal in bloei telden ze niet meer mee. Maar goed deze gekte ging (gelukkig) ook weer voorbij.

Wat overbleef is de roos die op oude rozen lijkt en weer een goed gevormde struik is. Ze ontwikkelden zich lange tijd naast de Bourbon rozen en de Chinese rozen die ook in hun genen zitten. Sommige zijn bijna doornloos. Ze hebben gevulde bloemen. Sommige hebben gestreepte bloemblaadjes, karmozijnrood met paarse strepen. Rosa Ferdinand Pichard is daarvan een voorbeeld. Rosa Baroness Rothschild is een prachtige roze roos.